Çevrimdışı

Irak evliyasından Muhammed bin Yûsuf "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin bir talebesi anlatır:

Birgün elimi akrep sokmuştu. Hocama arzettim, elini akrebin soktuğu yere koyup, sessizce bir şeyler okuyarak oraya üfledi. O anda hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalktım ve hocama ne okuduğunu sordum; “Ümmü’l-Kitâb”ı okudum, buyurdular. “Ümmü’l-kitâb” nedir? diye sorunca; “Fâtiha’dır. Ben Fâtiha sûresini okudum” buyurdular.

Ben ondan sonra, Fâtiha sûresi okuyup hastaların üzerine üflerdim. Lâkin benim okumamla hiçbir hasta şifâ bulmadı. Bunu hocama arzettiğimde buyurdular ki:

“Kur’ân-ı kerim okumak her derde şifadır, fakat okuyan ağız mühimdir. Bir ağızdan haram lokma girer ve haram söz çıkarsa, o ağızla okunan Kur’ân-ı kerimden şifa beklenemez”