Yasam veya yasamak... Gözlerini kapattıgında beyninin toparlamasını beklemek midir yasam? Yoksa gözlerimiz acık sarhos gibi ellerimizi etrafa sallayıp dünya dönüyor deyip yürümek mi? Belki de kalbinin attıgını hissetmektir yasam veya kalbinin attıranları hissetmek mi, belkide sadece var olmak...
'Kalbin atıyora, konusuyorsan, düsünüyorsan yasıyorsun demektir 'diyorlar. Bence bu yasamak degil, yasamak dudakların kımıldamıyorken bile konusmaktır, gözlerin kapalıyken bile etrafına bakmaktır, kalbin atmıyorken bile küt küt seslerini duymaktır, yasamak buduır bence. Kalp gözünü kullanmaktır yasam. Göz kapaklarını cevrenin tüm cirkinliklerine ragmen meydan okurcasına kaldırmaktır.Dudaklardan ısrarla cıkmak isteyen kelime dizisinin hayata baskaldırısını dinlemektir .
Bir cicege farklı bakmaktır yasam.Hep beraber soludugun havayı senin farklı hissetmendir.Farklı görmendir dogayı,insanları...Bir konu üzerinde farklı hissetmendir.Kendini bir fanus icinde düsünüp basını kaldırdıgında bulutları görebilmedir.Mevsimler toplanıp gittiginde pesinden sürüklenmendir bir toz bulutu misali.
Yasam karanlıkta ısıgı görebilmektir ,yanlızlıkta kalabalıgı ,yoklukta varlıgı.Yasam bir savas ortasında kursunun mermiden cıkıs anını görmektir ,hedefte benligin duruyorken...
Belkide kendine kavusmaktır yasam.Tüm hayattan kendini soyutlayıp sadece kendini aramandır.mecnun misali cöllerde sürüklenmektir.Benligini aramaktır susuz bir insanın suyu araması gibi.Sonrada bir bir harebenin ortasında kendini farkedip ne yapacagını bilmeden öylece kalmaktır ,sonrada sonsuzluk güvercinleri ucurmaktır...
Belkide bunların hicbiri degildir yasam veya yasamak...
Belkide kendin degil karsındakini yüreginde yasatmaktır.Onun nefes alısını duymak,yürek cırpıntılarını bütünlestirmektir yüreginle.BELKİ DE HİÇLERİN İÇİNDE HİÇ KALABİLMEKTİR YASAM...