Mazoşist Duygularımın Sadist Kahramanı
Gökyüzünün kızıllığı gibiydi gidişin...
Güneşin batması gibi ...
Terkedilişlerim, yalnızlığın kollarında
Ve gözyaşlarım yağmur misali...
Öyle büyük bir umutla beklersin de,
Hayal kırıklığı yaşarsın hani ...
Bana hep yaşattığın acınası ruh hali
Parçaları birleştirip bekleyişlerimi sürdürmek
Umutsuzca beklemek...
Ve bir o kadar da tutsak aslında
Seni sevmek ...
Her gidişinde bir düğüm oluşuyor
Hayatımda ...
Kördüğüme döndü bu aşk,
Çıkamıyorum içinden...
Ben yine kaybeden
Platonik bir aşkın depresif kurbanı...
Sen asla ulaşılamayan,
Mazoşist duygularımın sadist kahramanı...
Bir sonraki terk edişinde,
Beni yalnızlığımın kollarına değil,
Ölümün kollarına bırak...
Yoksa senin hayalinde intihar edeceğim,
Ruhun bile duymayacak! |