Bir martı çığlığında çiziyor ayrılığın son sahnesini,
Kasvetli saatler geçiriyordu, sığamıyor gökyüzüne
Durduramıyordu kendini,
Kanatlarının çırpınışına engel olamıyordu.
Canı titriyordu…
Kalabalığın içinden süzülerek dalgalanıyordu havada,
Ölümle halleşiyordu..
Ağlıyordu martı kan ve revan içinde,
Tüm terk edilmelere karşı canı acıyordu.
Ruhunu salmıştı maviliklere,
Boşluklara atıyor kendini yerden yere vurur gibi,
Bir martı çığlığında çiziyor ayrılığın son sahnesini,
Kulakları sağır edercesine beyinlere işliyordu.
Kalabalık bir yalnızlığın içine sarılmış
Kimsesiz...
alıntı