Göz kapaklarım kepenk indirmiyor, sen kalabalığı gecelerde
Ve ben tekilliğinde
Yokluğunun dibine çökmüş demli bir yalnızlık kıvamında,
Soğuyorum hayattan
Ve üşüyorum git gide...
Şimdi gitmek bir fiilden de öte, bir cinayet aleti rolünde
"Elveda" diyen dillerde, devrik bir o kadar da ayrık...
Belki de bir kıyamet alameti,
Önce fırtınalar koparıp içimde,
Sonra yâr'la bir edip, dünyayı başıma yıkan...
Şiire bulanmış bir kağıdın tenine dokunan,
Kurşun kalemin çizdiği anonim içli bir türküydü içimde,sana dair bu susmalar
Hep çığlık çığlığa çığırtılan, detone sevmelerim benim
Ve yankısını yitiren bir ses gibi gittikçe kaybolan, bir sen vardın
Yaklaştıkça, uzaklaşan...
Bir sen vardın,
Gelişsiz gidişlere dair
Yalnızlığıma döşenmiş yolların başlangıcına...
Bir ben kaldım,
Üstelik bir başıma,
Seni unutmanın bir yolunun olmadığı çıkmaz aşklarda...
Aldırmıyorum inan,
Üç günlük dünyanın şu yedi milyarlık kalabalığına,
Olamadığınca yalnızım...
Çünkü;
Bir metropol çarşısı dolusu telaş barındırıyorum şu an aklımda,
Pazarı haftanın altı gününe kuruyorum,
Her gün özlüyor, her gün bir başka ölüyorum...
Dehlizinde ayrılık esintilerinin suretime çarptığı rotasız dönüşlerime
Dümen çeviren bir hayalsin sen sadece
Ve kar yağan çöllerde bir buz dağı gibi dikilmişsin, Mecnun misali yüreğime
Ne kadar yaksan da canımı, daha da devleşiyorsun içimde...
İsli bir lambanın camına sinmiş bulanık bir karaltı gibi kal öylece,
Loş hatıraların biliçaltıma işleyen türbülanslarında,
Kal öylece
Ve sakın dönme...
Su katılmamış rakı gibiyiz biz çünkü, sensizlikle
Bir birimizi çarpıyoruz, parçalıyoruz böylelikle...
Bertarafız,
Üstümüz başımız anadan doğma bir yalnızlık...
Ben seni kaç kez öldürdüm içimde bir bilsen,
Ama gel gör ki Azrail gelip almadı,
Anlayacağın ne kadar gitsekte, aslında hep kaldık...
Gittik sandık...
Hep kandık...
Bir kalpte buluşamadık
Farklı damarlarından aktık...
Ve bir birimizi yaralamadan, birbirimizden çıkamazdık
Çünkü alyuvarlarımıza kadar birbirimize karıştık...
Seni bilmem, ama
Ben seni içimde ne çok öldürdüm bir bilsen....
Ki artık,
Bana sadece bir mezar olmak düşer
Gömüp seni içime,
Gelene kadar mahşer...
Bayram Karakeçili