Aşk ve Takıntı.. Evet , iki önemli saçmalık . Birisi
aşk diğeri takıntı .
Aşk olabilir ama takıntı resmen saçmalıktır . Ve günümüzde her ilişkinin adını
aşk koyduklarına göre ve her ayrılıktan sonra unutamıyorum diyerek takıntı yaptıklarına göre bu konuya bir yorum yapmak şart oldu diyebiliriz..
Aşkı gerçekten yaşayan biri bilebilir sadece . Şimdiki devirde aşkın adı kirlenmiş , buna hepimiz eminiz . Nefes alsın yeter diyen şahsiyetler türediğinden beri gerçek bir aşk göremez , duyamaz olduk . Neyse konuyu sadece aşkın kirlenmişliğine çevirmemek gerekir . Diyeceğim o ki şimdiki nesil her ayrıldığı kızdan sonra öyle triplere giriyorlar ki .. Gülelim mi ağlayalım mı arkadaş anlayamaz oldum gerçekten . Kızla takıl 2 hafta anlat her şeyini ayrılınca adı çok sevdi olsun , takıntısı kalsın . Kıza yapmadığını bırakma ,
nasıl olsa ayrıldın ya arkasından at , tut yap bir şeyler işte . Hatta rezil et , işin bokunu çıkar . Sonra pişman ol özür dile tekrar ayarlamaya çalış falan . Oh, ne ala.. Onca şeyi seven insan yapar mı acaba ? Şimdi bunun adı aşk mı oldu ? Sevgi bu kadar basit bir şey miydi ? Şimdiki nesil böyle işte..
Gerçek bir aşık üzer mi hiç sevdiğini ? Sevdiğinin değerini bilmez mi ? Hiç ona kıyabilir mi ? Aşkı anlatmayalım yani uzun uzun onu başka bir yazıda anlatırız artık ama sizce de öyle değil mi ?
Aşk ve takıntı arasında o kadar çok farklı kavram var ki gerçekten ayırt etmek için üstün bir zekaya sahip olmak gerekmiyor . Hatta bu konuda en güzel yorumlardan biriside geçtiğimiz günlerde bir sitede bir ablamızın yaptığı yorumdu. Ablamız dedi ki ;
” Takıntı ; Yeni bir kızla/erkekle tanışıncaya kadar eski şahsiyetle aranızdaki geçen olayların beyinde yansımasıdır. “
Vay ablam benim , ne güzel özetlemiş değil mi ? Yeni neslin halini tek cümlede bitirmiş resmen . Gerçekten de durum aynı bu şekilden ibaret . İnsan yeni bir arkadaş bulana kadar eskisine öyle bir bağlı kalıyor ki bunu ciddi anlamda takıntı haline getiriyor . Çoğu ilişki bu haldeyken birde hiç başlamamış ilişkilerdeki çakma platonik tavırlar var hani . Yani , biri birine teklif ediyor diğeri hiç sallamıyor kabul etmiyor üstüne birde işkence çektiriyor . Karşı tarafta bu durumu takıntı haline getiriyor . Yani karşı taraftakine ciddi anlamda koyuyor ve gel de çık işin içinden . Kişi öyle bir takıntıya bürünüyor ki artık… Ne diyebileceğimiz bir söz kalıyor ne başka bir şey..
Günümüzde durum böyle iken , bir yorumda ben yapmak istedim açıkçası. Ben şahsi yorumum olarak gerçekten üzülüyorum böyle şeylere .. İnsanlar bile bile , sırf acı çekmek için acı çekiyor . Farkında olarak kendine işkence yapıyor ve bu durumu çok rahat kabullenebiliyor . Böyle şeylere aldanmayın , bunlar basit düşünceler . Hayatınızın değerini bilin , mutluluk zor bulunan bir şey olabilir ama mutsuzluğun yanına acıyı eklemeyin . Kendinizi bile bile üzmek mutluluk vermez size ..