Sensiz geçen bir gecenin sabahında,
Kendimi yastığıma sarılı buluyorum.
Saatim çalıyor beni uyandırmak için,
Uyuyabiliyormuşum gibi...
Kahvaltıyı hazırlayıp karşımdaki demli çayınla,
Sevdiğin yağlı ekmeğe reçel sürüyorum.
Yiyebiliyormuşum gibi...
Sessizliğin boğucu sesini duymamak için,
Müziğin sesini sonuna kadar açıyorum.
Dinleyebiliyormuşum gibi...
Aynanın karşısına geçip,
Okşamaya bayıldığın kumral saçlarımı tarıyorum.
Sevdiğin siyah kazağımı giyiyorum
Hissediyormuşum gibi...
Cebimde yakamadığım sigara ve üç beş kuruşla,
Kokunun sindiği evden çıkıyorum.
Elimde bugünün gazetesi,
Sokakta herkes bana selam veriyor.
Yaşıyormuşum gibi...
Özge Erel