Çevrimdışı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


BismillahirRahmanirrahim
İlk makalemi hangi konu üzerinde yazacağımı uzun zamandır düşünüyordum.
Epeyce eskiye çocukluğuma inmeyi sonunda karar kıldım.

İnsanoğlu çocukluğunda yaşadıkları iyilikleri, kötülükleri yıllar geçse de unutmaz. Kendisine alınan bir çikolatayı, bayramda kimlerin para verip vermediğini, ona bağıran kişileri de yıllar geçse de kara listesinden çıkaramaz. Anne, babasının yeter artık eve gel dediğinde on(10) dakika daha diyip o süreye yenilerini ekleme mücadelesini hangimiz yapmadık ki... Ağaçların tepesine çıkıp komşunun bahçesinden meyve çalarken yakalanma korkusunu, mahallede ki çocuklarla saklambaç oynamayı , çatapat patlatırken elimizi yaktık, Pazar sabahları Trt de opera yapan kişileri bizler bu adamlar niye bağırıyor edasıyla şaşkınlıkla baktik, Barış Manço’nun adam olacak çocuk programını izlerken yeni şeyler öğrendik, o zamanın müziklerindeki duyguyu yıllarca aradık durduk…

Konu başlığımı 80 ler dememin sebebine gelince anlaşıldığı gibi ben o zamanın çocuklarındanım. Şimdi yetişen nesil bizim yaşadığımız duyguların hiç birini yaşamıyor. Bilgisayar başında insan ilişkilerinden uzak yapay bir dünyada kendi dünyalarını kurmaya çalışıyorlar. Peki suçlu kim ? Bunun cevabını zaman kavramına bağlıyoruz. Öylemi gerçekten... bence değil bu duyguları körelten insanlar ve çocuklarına yansıması…