Kızgınım Sana.
Bu huyumdan nefret ediyorum işte.
Sevdiğim insanların her sözüne sorgulamadan çabucak inanıyorum.
Birini sevdiğim zaman gözüm hiçbir şey görmüyor adeta kör oluyorum.
Peki ya adın?
Engelleyemez misin adını duymamı?
Her duyduğumda üzülmemi bir o kadar da öfkelenmemi engelleyemez misin?
Öfkeliyim sana beni kandırdığın için.
Söylediğin sözlere öfkeliyim.
Beni kendine inandırdığın için öfkeliyim.
Diğerleri gibi sıradan bir kız gibi gördüğün için öfkeliyim sana.
Bir yandan da kopardım diyemem seni içimden.
Alışmışım varlığına yarattığın mutluluğa.
Şimdi yokluğun zor geliyor.
Sevdiğimi bile kabul edemiyordum bugüne kadar.
Hoşlanıyorum diyordum.
Bugün düşündüm hoşlanmak böyle mi olur?
Sevmek değil de ne bu?
Kafamdan atmaya çalışıp duruyorum seni.
Hatta çoğunlukla atıyorum.
Ama bir yerden çıkıyorsun illa.
Deli gibi ağladığımı süründüğümü acı çektiğimi söyleyemem.
Bunlara inanmam ben kimse için o hale düşmem.
Benim için acı çekmek dayanıksız olmaktır.
Hayır ben dayanıksız değilim güçlüyüm.
Yine de üzülmediğimi de söyleyemem.
Seni hayatımdan çıkardığımdan beri hayatımda bir boşluk olduğunu inkar edemem.
Hala aklıma bazı sözlerin geldiğinde gülümsemediğimi şirin bulmadığımı söyleyemem.
Ama seni tekrar sokamam hayatıma.
Sen bana uzak olmak zorundasın ben seni unutmak zorundayım.
Hayatıma beni umursamayan canımı acıtan biri sokamam.
Ben söylemek istediklerimi susturmak mutlu olmak hayatıma devam etmek zorundayım.
BEN GÜÇLÜ OLMAK ZORUNDAYIM .