Yalnızlık Garı
Yürekte emanet dediğin bıçak;
Kavuştur yarini bekleyen ‘kın’a…
Ölürsem yüzünde güller açacak;
Gözlerim başlasın bitmez akına…
Sen pembe düşlerin şımarık kızı;
Arsız sahnelerin kraliçesi…
Sen gönül kasamın yaman hırsızı;
Ve siyah dünyamın kara peçesi…
Açıldı perdeler geldim oyuna;
İnkara kalkışma gördü gözlerim…
Kim yattı yalanla koyun koyuna;
Noktasız, virgülsüz artık sözlerim…
Karanlık tükenmez bitmez karanlık;
Bu yüzden efkarın olmaz günahı…
Cinayet sebebim belki bir anlık;
Bu yüzden gözlerim bilmez sabahı…
Gidersen ruhunu temizle kirle;
Yalnızlık garında tutulsun nöbet;
Başbaşa yalnız ben koca şehirle;
Savaşsın ruhumda ezelle, ebed…
Ali ALTINLI