Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Yalnızlığını Anlat Bana…

Aldım elime kalemi boş bir sayfa buldum sen’li yazılarımın arasında…
Yalnızlığı beklemeye koyuldum beyaz düşlerime esir olan karanlık odamda…
Geldi sensizliğin çarpıcı boşluğunda
Nefesim daraldı yuttum içimde her ne varsa…
Dört duvar dillendi sessizliğimden !

Sustu yakarışlar…
Taştı sessizlik içimden…
Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince !
Ben konuştum ‘o’ dinledi…
Ansızın sustum… Sessizliğini dinledim
Dinledikçe
Sevdim sonu çığlık olan yalnızlığı

Sarıldım kuytu gecelerde birtek o’na…!
Ne bir şikayet ne bir bıkkınlık
Sevdim gecelerimde adı yalnızlık olan sessiz çağrını…
O’na rehin bıraktım ruhumun derinliklerini

Yine yalnızlığa alabildiğine konuştuğum bir gecede
Hayallerim düştü gözlerimden birer birer
Yüreğimi gördüm karanlığın en ücra köşesinde
Lime lime oldu gözlerimin önünde
Tutamadım
Yetişemedim yüreğime !

İşte o gece yalnızlığa yakardım sayfalarca
Ben konuştum
Yine ‘O’ dinledi

Öyle sessizdi ki
İsyana meyilli sorularıma cevap olamadı yalnızlığım
O sustukça ben haykırdım çaresizce
Olmadı
Sensizliğe çare olamadı…

Duvarlarım yıkıldı benliğimin üzerine
Nefesim daraldı bu kez acıyla…
Yutkundum her kelimeyi yüreğime batırırcasına !
Sebebim oldu her hecesi yüreğimi yakan kelime…

Yalnızlığı yalnızlığa anlattım gecelerimde

Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda

Zaman geçiyor…
Oturdugum yerden kalkmayışımınn üzerinden de çokça zamanlar geçti.
Ömrümün hangi anında takılı kaldığımdan dahi bihaber zamanlardayım.
Suskunluguma neyin ses olabilecegi hususunda da herhangi bir fikrim yok.
Kendine bile yabancılaşmaya başlamış bir kitleyim. “Kitle(!)” Evet, evet, ötesi yok.
Ruhumun şimdilerde solugu kesik.

Mantık…

Şurada bir köşede olacaktı.
Zamansız lazım olur diye hep saklarım bir köşede.
Bu yüzden belki beni kirdiklarinda gözümden yas akmiyor.
Bu yüzden belki duygusuzlaşıyorum yitiklerimde bile.
Konuşmak istemiyorum…
Başımda yedi baharin sarhoşlugunda kelebekler, kanat çırpıyor.
Başım dönüyor bu yaşama hevesinden benim.
Bir yerlerde incinmişlik var sanki de, zanlı kim? Buralarda düşleri kanlı birini gördünüz mü?

Yanlızlığını Anlat Bana

Kırık’ım.

Bir cellât bana yakınlardan el sallıyor!

Ama…


Alıntı