Çevrimdışı

''Bazen
Onunla konuşuyorsun.
Ağzın kulaklarına varıyor sesini duyduğun için.
Sonra o orda, sen burda uyuyorsun.
Rüyanda o’nu görüyorsun.
Hala mutlusun.
Uyanıyorsun ve o’nu çok özlediğini fark ediyorsun.
Elin yine sigaraya gidiyor daha gözünü açmadan.
Böyle.''


Öyle işte, tam da öyle..


Ben de öyle yapıyorum işte.
Ağlamak yerine, konuşmak yerine, bir şeyleri anlatmak yerine.
Sigara yakıyorum, sonra yakıyorum kendimi.
Yıkıyorum içimdeki her şeyi, en başta düşlerimi.
Gene bir mide ağrısı ile geldim, buraya yazmaya üşeniyordum birilerinin uyarısı iyi geldi bana.
O, en sevilesi en dost adamdı.
Herkese güvenini kaybeden kadına, ışık olan adamdı.
Ama kendine dönüp bakmıyor bile, esasında beni o iyi etmemişti belki de.
Kadın iyileşmek istiyordu ve iyileşti.
Adam bir destekti görevini yaptı ve gitti muâmma.
Sadece gitmesi, ölüm olmamalı.
Tanrım, senden bu güne kadar hiçbir şey istemedim.
Ama lütfen onu, bu şekilde alma benden, dayanamam.
Bu acı da geçer bilirim.
Ama o gitmesin, tamam benden uzakta. Tamam aramızda 959592 mesafe var, tamam gene bana yakın davranmasın.
Tamam hayatından defolup gideyim, tamam bir daha kimseye güvenmeyeyim.
Ama lütfen onun nefesi vaktinde son bulsun.
Ben boşuna Uğur'lu geldi bana mı dedim yoksa?
İzmir, İzmit. Tek harf, çok özlem.
Aşk acısı, aşk acısı derdim hep. Dost acısı daha beter, daha yaman.


Sakinim, sakinim..
Tam da bu hareketi yaptım, bir bira açtım.
Çok uzun yazasım var eminim siz bunları okuyamayacaksınız.
Okusanızda, bu kız neyin kafasında? diyeceksiniz, bilirim.
Ya da önyargı yaptım bilemem.
O gidiyor, Uğur uzakta. Sevdiğim herkesi kaybetmekte dünya markasıyım.
Ne olurdu her şey yolunda gitse?
Bunu bana yapmasınlar, zaten soğuk biriyim.
Zaten kimseye güvenemiyorum.
Sanki tüm hislerimi onda harcamışım gibi, hissizim.
Onlarda bana yıkım verirse, onlarda acımazsa.
Bir daha asla kimseye güvenemem, sevemem.
Ruhsuz bir kadın olurum ve zaten olan huysuzluğum gökyüzünün tavanına çarpar.



Küllüğüm tam da bu kıvamda..
Devam ediyorum iç döküşüme.
O tamamen gitti, o işte. Taptığım adam, aşık olduğum 2. adam.
Şu an nefret bile etmeye gerek görmediğim adam.
Umrumda mı? Hayır, artık umursamıyorum.
Sadece kendimi düşünüyorum şu sıralar, gitmek istiyorum.
İzmir dışında nefes almak istiyorum.
Yeni insanlar giriyor hayatıma, yapmam dediğim şeyleri yapıyorum.
Ama asla o kuralları bozmayacağım; sonuçta her insan beni üzecek bilirim.


En sevdiğim bardağım, eski sigaralarımdan biri.
Küllüğüm.
Tee mart ayında atmışım bu fotoğrafı bloğuma.
Ve demişim ki;

''Benim burada içim deşiliyor oğlum
.Benim burada bu evde bu duvara gömer gibi yapıştırdığım
bir fotoğraf karesi yüzünden etim morarıyor.
Habire cigaraya uzanıyor ellerim, gözyaşlarımın tuzu denk düşüyor yaralarıma.
Kanıyorum..
Benim burada sesimi çaldılar oğlum, ellerini soktular gırtlağıma.
Ambulans sirenleri yankılandı göğsümde.
Gel diyemedim.''

Şimdi diyorum kendime, değdimi be kadın?
Değdi mi? Koskoca bir yılı heba etmene, kendine yazık etmene.
İçip dağıtmana, düşünmene. Delirmene ramak kalmana.
Ağlama krizlerine, yok oluşlarına.
Güvensizliğine. Değdi mi?
Eğer bu kadar sahiplenmeseydin, bu kadar sevmeseydin.
Eskisi gibi devam ederdin hayatına.
Şimdi daha temkinlisin, daha güçlü.
Ama adaha sert ve her dâim huysuz ve gergin..

Sen minik adam; kalbi büyük adam.
Hoş geldin hayatıma, hoş geldin.
Ve bilirim, çok kalmayacaksın.
Kalamazsın.

Edebi fasılları geçelim, yeter yahu daraldım. Ağlarım şimdi bir de, yazık bana.
Eeeh yeter be sıkıldım siyahtan! hayatıma renk gelsin dedim.
Gittim bir sürü rengâhenk tişörtler aldım, fotoğraflarını çeker atarım buraya da.
Öyle işte, dershane başlasın maceralı günlerde başlar bana.
Uğurla, Onla, bunla.
Kimseyle görüşmüyorum artık, herkese karşı soğuğum.
Herkes gitsin istiyorum etrafımdan.
Tek başıma güçlüyüm, mutluyum.




Karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır;
yaşayanlar bir sigara yakar.


18.09.2012
Salı - 02.04 Kafiyeli zaman, bu dert çok yaman.

__________________