Şiir Yakışır Geceye
Işıkları Kapat



Yarasalar uçar uçma desen de…

Yıldızlar tutuşur istemesen de…

Şiirin elleri vardır, narindir;

Öyle güzeldir ki tutan irkilir.



Hani o siyah siste

Esin parıldar ya,

Ay bile ağlar ya gökte

Bir martı telaşında…



Beni al götür rüzgârlara şiir

Bir papatyanın serinliğinde…

Bir çoban kaval çalsın…

Ben gülmeyi beceremem ki…



Acılar biriktir karanlıklarda,

Sevdalar sivrilsin hep yasaklarda,

Elimi uzatsam yetişemem ki;

Uzaktadır güller, çok uzaklarda…



Artık vakit

Sarhoş bir kış mevsimidir;

Yaşlı bir adam soba doldururken

Üşür elleri…



Bir otobüsün gözlerinde tozlu yollar

Döner durur bir sağa bir sola…

“Kamyonlar kavun taşır” derdi Külebi,

Hayat yalandır…



Durma delilerin düşünü söyle;

Sonsuza dek kardeş ol bu geceyle.

Sınandı yüreğim binbir acıyla;

Bak, gökte dışlanmış kuşlar uçuyor.



Ağlıyorum şimdi

Bakıp geceye…

Gece gözlerini kaçırıyor benden,

Şizofren mi acaba?



Eski bir türkü vardı bilirsin,

Hani Karacaoğlan söylerdi…

Kelebekler kelebekler

Kırmızı odamda…



Beni gecelerin gözlerine yaz,

Derin kederlerin avuçlarına…

Beni buralardan al götür biraz,

Götür beni söğüt ağaçlarına…



Ben gülmeyi beceremem ki…

Meyhanedeydik;

O kadın neden üzgün?

Bira ne kadar pahalıymış…



Şiir yakışır geceye..

Fuzûlî’nin divanında

Kanayan bir gazele

Yazdım seni…



Nihat KAÇOĞLU