Çevrimdışı

Mavi dünyam *Navaner..



Bugün günlerden cuma, gereksinimleri ile dolu bir ben..
Gereklilikleri ile yapılan işler, ve güzelliklerle dolu bir gündür belki de. Hep aynı gün olur kimi zaman, gece ile gündüz fark etmez.
Her gün kendini bile aynı görürsün. Aynalara bakarsın, sen ve hepte oradasındır. Ne bir eksik ne fazla.
Zaman geçer sadece üstünden bir kuş misali. Kısa bir zaman diliminde durmak istersin, aynı sahnede oynamak..
Gökyüzü geçmez, bulutlar bakar sana, yağmur yağdırır ıslak tenine. Gecelerin olur, karamsarlığın dert ortağı olur sana.
Çocukluğun ortaya çıkar, o haylaz, masum, saf.. Öyle kalmak istediğin tek şeydir bu ama zaman büyütür insanı.
Hayatının büyük yükü o masumluğunu öldürür, vazgeçmezsin çokluğundan.
İstemesek de büyümek zorunda olduğumuzu anlarsın.
Belki kızarsın, belki de korkarsın.. Ama içimizde büyümeyen bir çocuk ruhunun var olduğunu bilirsin, çocuksu oyunlarla.
Her geçen gün bizi büyütür. Olmadığımız biride yapabilir, olduğumuz biride. Ama birşey vardır, o sensindir.



Belki seni tanımakta geç kaldığımı düşünsem de, tanımadığım günlerin eksikliğini hiç hissetmedim.
Çünkü; maviliğini bana o kadar güzel bir biçimde sundun ki; kendimi sende buldum.
Bazen insanların yaptığı hallere kızdın, bazen de o değerleri verdiğine.
Büyümek denen olgunluğa eriştin bu sayede. Çocukluğun vermiş olduğu fedakarlığı korumaya çalıştın, üzüldün, kırıldın..
Yaşayacağın şeyler seni senden aldı ve yaşayacakların o kadar çok ki.
Kim bilir nelere ne şekilde geleceksin, yıprana, yıprana.
Ömründe güzelliklerini de unutmayacaksın, hep hatırında olacak.
O günler gelmez belki diyeceksin ama yaşayacağın güzel ömründe olacaktır. Mutluğun zirvesini de tadacaksın, dibe vuruluşunu da.
İnişli, çıkışlı olacaktır. Hep mutlu olamazsın, üzgün de..
Bazen sabit kalırsın, aynada ki sen gibi.. Bazı duygular değişmez, aynı kalır.
Sadece seversin, maviliğinde ki sevgi gibi. Gökyüzüne duyduğun aşk gibi.
Sonsuz bir sevgi olup kalır onlar. Hissetmeden yaşayacağın günler de değişmez.
Dururlar öylece orada, belki arada gülümserler sana. Düne baktığında küçük bir kız çocuğu kalmıştır sende.
Orada mutlusundur hep, masumsundur.
Hatırladığın tek şey olur, küçük kızın gülümsemeleri.
Düştüğünde ağladığın, inatçılığın da bitmek bilmeyen ısrarın, mutlu olduğunda kahkahalarla güldüğün, çocukluğundaki tek neşesi olan oynadığın oyunlarındır.
Baktığında hüzünlenirsin, ah çekersin. Hüzünlerin azalır bunları gördükçe.
Kendine umutlar edinirsin zamanla, güzel beklentiler bulursun kendine. çocukluğunda ki gibi hayaller kurarsın.
Olacağına inandığın masum hayaller. Bir yerlerde saklanır, sobelenmekten korkar olursun.



Oysa ki hayat bizi sobelemiş: en güzelinden.
Ve; doğum gerçekleşmiştir artık. Senin bu hayal kırıklıklarıyla, mutluluğunla yaşayacağın bir ömür biçilmiş.
Güzel ömrünü güzelliklerle geçir..
Ve biliyorum ki daha çok var, ama içim döküldü ne çare..
Bilmiyorum bu hüzün nereye kadar. Kime neye?
Yüreğinde ne yapmak istiyorsan onu yaşa, ve yap.

__________________