Çevrimdışı

Bugün bir farklı idi Ankara.Soğuk ve yağmurlu.Sanki içindekileri dışarıya göstermek ister gibi.
Siren seslerini duymak, o anı sanki 1938 yılı gibi yaşamak,göz yaşlarının birikip boğazına kadar akmasına engel olmamak..
Sokaklar nerdeyse bomboştu herkes tek bir yürek tek bir beden olmuştu.Her evin camında saygı duruşunda bekleyen, büyükler,küçükler,yaşlılar,gençler..
Anıtkabiri hiç bu kadar kalabalık hiç bu kadar sakin ve sessiz görmemiştim.Bu sene çok farklıydı geçen seneye nazaran genç nufusun çoğu farklı illerden, farklı yerlerden gelmişlerdi.Her elde bir karanfil, bir gül.. Hepsi de Atasını ziyaret etmek için can atar gibi.İzdiham bile yaşandı annemle ben ezilme tehlikesi geçirdik.Ama olsun saatlerce de beklemiş olsak, buna değerdi; değdide.
Bugün çok güzeldi,çok hani derler ya bazı şeylere ne söz yeter ne çaba diye.İşte öyle günlerden bir gündü.


istedikleri kadar engel koysunlar.İstedikleri kadar düşüncelerimizden atmak için çalışmalar yapsınlar.Hangi insan gücü düşüncelerden arındırabilir, o yüce insanı.Hangi beden düşünceyi yıkabilir?
Atatürkçü olmak bir erdemdir.Onu her omuz ne taşıyabilir ne yıkabilir..