Çevrimdışı

Yokluğunda her gün bir umudumun katili oluyorsun.
Gelmediğin her gün bir adım daha yaklaşıyorum çaresizliğe.
Ne geleceğe dair bir umut saklıyorum içimde,
Nede başa çıkabiliyorum geçmişimle.
Nasılsın? Diye soruyorsun ya.
Yaşayacak kadar, iyiyim işte...