Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Üşüdükçe uzuyor gece...

Üşüdükçe uzuyor gece...
Sis çöküyor içime!..
Uzadıkça üzüyor gece!...

Mevsimler dökülüyor kurşun rengi ağaçlardan; kavruk sarı!..

Topraktan kök... Ve çeneden diş sökülür gibi koptu elin avucumdan;
Bir beyaz güvercin gibi oturuyorken parmaklarımın arasında!..
Böceklere terkedilmiş yuvalar gibi şimdi boomboş avuçlarım...
Korkuyorum;
İçime bakmaktan!

Sen olsaydın ne koyardın yokluğunun adını?..

Üşüdükçe uzuyor gece...
Üzüyor üşüdükçe ve içimi sis bastıkça hatırlıyorum; sen ve ben "bir" olurduk...
Bir "bütün"lüktü bu birlik çokluktu; yokluk değil...
Az değildik bir iken; fazlaydık ve yoğunduk...
Çoğulduk ve zengindik... Çoktuk bir ken!
Ya şimdi?..

Topluyorum topluyorum toplayıp duruyorum kendimi yalnızlığımla...
Ben bir... Ve bir de yalnızlığım asla "iki" etmiyor!..
Lokmamı kırsam bile paylaşmak için; avucumda kalıyor...
Sözüm dudağımda kalıyor ve gözüm; kucağında kapanıyor yine yalnızlığımın!..
Toplanmaya çalışsam da olmuyor...
Doksandokuz parçamın her biri bir köşede; boncuklarım saçılmış bir araya gelmiyor!..

Üşüyorum...
Üşüyor gece...
Üşüdükçe uzuyor; uzadıkça üzüyor ve sis çöküyor içime!..
Mevsimler dökülüyor kurşun rengi ağaçlardan; kavruk sarı ve savruk sarı bir yel esiyor içimde!..

Fırınlar tutuşmuyor çırasız kaynamıyor tencereler ocaksız...
Ben üşüyorum; şöminede kül gibi...
Bilerek yokluğundan soğuk mevsim olmadığını!..
Adı var da her şeyin; ne deniyor olmadığın mevsime?..
Bilmiyorum...

Yokluğundan daha soğuk bir mevsimi tanımadım ki...
Bilmiyorum sensizlikten daha soğuk bir mevsim...


Alıntı