| Kaçamadım...
Elimi uzatıp kimseden yardım alamadım...
Ağzımı açıp da feryadı basamadım...
Büyüdü, büyüdü gözbebeklerim;
Sadece bakakaldım !...
Vurulduum; tam orta yerimden...
Sımsıcak saplandın içime !
Koca bir dağ sanıyordum kendimi;
Sen, tünele dalan bir tren gibi kayboluncaya kadar içimde !...
Kayıp mı oldun, yoksa bana mı karıştın ?..
Yolunu sırtlamış bir kara tren gibi, kıvır kıvır dumanların başında,
Daldın içime;
Ama çıkmadın !...
Dedim ya, koca bir dağ sanıyordum kendimi;
Sen, tünele dalan bir tren gibi kayboluncaya kadar içimde !...
Başında dumanlarını savura savura...
Ve bir yandan kendi önüne demir yolunu döşeyip;
Dönüp, geçtiğin yolları da toplaya toplaya dalıp içime....
Çıkmadın ya bir daha !....
Şimdi sen,
Dağa dalıp kaybolmuş bir tren gibi içimdesin ya;
Hoş geldin!...
|