BUGUNBİRKEZDAHAKAYBETTİK
Ben asla beceremem uzun yazi yazmayi.
Cumlelerim hep kisa ve anlamlari agir olur.
insanin ici acir da acisini goz yaslariyla gosterir ya,
Oyle.
Ama biz aglamayiz.
Aglamayi da bilmeyiz.
Asla aglamadik, goz kapaklarimizi acitmadik.
Yapmayiz!
Ama bu ayri.
ici acir, aglar insanin.
Cok ayri.
Apayri!
insan buyudukce bazi seyler yetmiyor galiba.
En cokta kendi kendine yetmemek varya,
iste o daha aci.
Los bir isikta kendiyle yuzlestigi an,
Butun korkulari, yaptiklari ve yapamadiklari fim seridi gibi gozlerinin onunden gecer.
Ya kaybetmis ya da kazanmistir.
Sadece birtanesini yapabilmistir.
Simdi biz kaybettik mi?
- Hayir.
Peki, kazandik mi?
- Yine hayir.
Hala birbilinmezliginbelirsizligindebitiyoruz.
Hepsi bu.
Hepsi.
Dun bir soz yazdim.
Belkide su zamana kadar yazdigim en iyi sozdu.
insani yazmaktan baska ne rahatlabilir ki?
Yazdim ve rahatladim.
Oldu, olacak derken sonuca bagladim.
ve dedim ki;
Bir gun gitmeye karar verirsem, kalmam icin karsima ne cikarsa ciksin, ayaklarim bir milim dahi geriye donerse, SEREFSİZİM .