Bir umuttun hep.
Mavi, masmavi.
Gök yüzü kadar temiz, güzel ve de özel.
Belki de bir yanılgıydın.
Gri gibi esaret rengi.
Efkar rengi, hiç kimsesizlik, belirsizlik gibi.
Ya da yer yüzü kadar KİRLİ
Belki de bir yalandın.
Binlerce kalbi talan eden bir yaraydın.
Belki de asla varolmayan,
Var oldugu zaman anlaşılmayandın.
Kirpikleri aşk, gözleri ayrılık anlatandın.
Baktıkça uzaklaşan,
Tuttukça yakandın.
Belki de sen de herşey gibi yalandın.
Bir damla umuttun hep.
isyan gibi, haykırış gibi.
Baş kaldırış gibi!
Anbean 'gel' diye bekleyen bir çift gözdüm.
Ayaklarının gelişini bekleyen bir yoldum!
Üstüne basa basa geçip gittigin kum taneleri gibiydim.
Bastıkça dağıttığın, bir boşluğa ittiğindim hep.
Ben senin hep öteki yanındım.
Ben senin hiç bilmediğin, görmediğin
Duydukça sağıra büründüğün çığlıktım.
Ben ki şerefi illetini kaybetmiş,
Ben ki hevese zevki katmış,
Yine ben ki!
Beni benden almışlarına, bir hiçe katmışlarına rağmen
Sana ve sana dair herşeye,
'Herşeyim' diyebilecek kadar YÜREKLİYİM!
Ve sen,
Bütün bunlara rağmen hep iki seçenekli bir yolsun.
Ya herşey
Ya da hiç birşey!
Bir pazartesi sendrumu'nun 7. ve son bolumudur.
Bu seri boylece son bulmustur.
Saygi ile,
Rüzgar ecel...