Aşk bundan daha güzel anlatılamazdı.
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Aşk,gelmeyeceğini bile bile sabahlara kadar beklemektir vefasız sevgiliyi... Çalmayacak bir telefonun başında uyuya kalmaktır. Gidilmeyecek yerlerin, yaşanmayacak zamanların hayalini kurmaktır. Hiç söylenmeyecek sevgi sözlerini özlemektir. Bir dokunuşunu bir öpücüğün uğruna bir ömrü feda etmektir. Kendinden ve o vefasızdan başka hiçkimseyi düşünmemektir. Erimektir günden güne,yok oluştur,beden yaşasa bile ruhen ölmektir.
Aşk,sormaktır. Saçma sapan soruları birbiri ardına sıralamak ve hiç birine cevap bulamamaktır. Ayrılığa ve terk edilmeye dair ne kadar şarkı varsa hepsini dinlemek,hüzünlü melodilere gözyaşlarıyla eşlik etmek,şişede balık olana kadar içmek,sonra sızmak,sonra huzursuz uykuya dalmak,gece boyunca defalarca sıçrayarak uyanmaktır. Aslında her gece sabaha kadar uyanmamak dileğiyle yatağa uzanmaktır.
Aşk,korkmaktır .Bu işin sonunun nereye varacağına dair belirsizliğin yürekte yarattığı endişedir. Terk edilmeyi bir türlü kabullenememektir. Kabullenildiği taktirde hayatın çok daha güzel olacağını bilmek,ama bunu yapabilecek gücü bulamamaktır.Yazın ortasında titreye titreye üşümektir. Artık ağlamaktan mı yoksa üşümekten mi,dişlerinin sürekli birbirine vurmasıdır.
Aşk,kaçmaktır. Yaşamındaki herşeyi,ama herşeyi bir çırpıda silip hiç tanımadığın bir yere gidip izini kaybettirme fikridir. Oraya gittiğin zaman,vefasız sevgilinin hayalinin de seninle birlikte geleceğini bildiğinden bu fikri bir türlü hayata geçirememektir. Herkesten kaçmak ama bu kangren olmuş aşktan kaçmayı becerememektir.
Aşk,unutamamaktır.Tam 'unuttum'derken,bir şarkıda,bir dostun yüzünde,bir eşyada onu görmek ve başa dönmektir. İstemediğin halde bu durumun binlerce kez tekrarlanmasıdır. Başka birinde teselli arayayım derken,o günahsızıda bu hastalıklı duruma dahil etmektir. Kendini aldatmaktır. Hiçbir sonuca ulaşamayan bu delice düşüncelere çare diye sarılmaktır.
Aşk,kurtulamamaktır. Acısı azalsa da,yüreğinde yarattığı tahribat azalsa da hayatın boyunca o vefasızdan ayrılamamaktır. Başkasıyla mutlu olduğunu bildiğin halde bir gün sana döneceği umudunu taşımaktır. Bu umudun asla gerçekleşmeyeceğini bilmek ama bundan vazgeçememektir. Bir zaman sonra,heyecanlar sona erdiğinde,içindeki fırtınalar dindiğinde,daha sakin düşündüğünde,sana bütün bu acıları çektiren vefasızı 'ASLINDA BENİ ÇOK MUTLU ETTİ, BENİM DE HATALARIM VARDI' diyerek haklı çıkarmaya çalışmaktır.
Alıntılar