Sevgili(m)
Eskimiş hüzün ağlıyor aynalarda
Sen bende bir (h)içlik gibi/
Oysa benim hayatım buz gibi-eriyorken;
Sen beni ne zaman seveceksin?
Rengi kaçmış gölgelere kalınca mı?
Korkuyorum… Hüznüm şeytana âşık bilesin…
Seni sevmekten doğdum
Seni sevmemekle ölemem ki
Ellerimde ıslak düş yağmurları
Kuruyor/ usulca bahaneler uçuruyorum…
Anlamıyorsun değil mi sevgili/
Anlamayacaksın da-iki fiil kadarken aşk
Ben sana hiç gelmedim ki-gideyim
Allah aşkına bırak beni… Zebaniye âşık olayım…
Seni sevmekle büyüdüm
Seni sevmemekle küçülemem ki
Senden kaçıp ne kadar uzağa gidebilirim
Sen olmuşken bu beden… Unutamam ki
Korkuyorum! Gündüzüm-gece olur diye
Ve belki de bir salıncakta kalır diye düşlerim
Düşmekten/ sensiz kalmaktan korkuyorum…
Anlasana senin sevginden dilimde bir hece “yorgunum” diye
Seni sev(m)iyorum…