Çevrimdışı

Kardeşliği, barışı İbrahim Tatlıses'le Tayyip'in ağzına düşürdük ya, boşuna beklemeyin bir olmayı, birlik olmayı. Böylesi güzel rol yapabilen bir başbakanımız varken, tiyatroları kapatması bizi çok üzüyor! Emine Erdoğan'ın da ağlamaları yok mu, o ağlamaları. Yazık ki buna da inanıyorlar, yazık. Otobüslerle toplayıp Diyarbakır'a getirdiği Kazlıçeşme şovcularının ellerine veriyorlar bayrakları, adamlar öylesine robot ki, bayrakların bir tanesini bile farklı yönde sallanmıyor, hepsi aynı anda! İşte birlik budur, işte kardeşlik. Seçimlere kadar, Kürt kardeşim olurlar. Seçimlere kadar şehrin her yerine Kürtçe afişler hazırlatıp asarsınız. Kardeşlikten dem vurursunuz meydanlarda, bir diğer meydanda kardeşini kaybedenleri gazlayarak. Ne oldu? Ahmet Kaya dinliyorduk biz, biz hep dinliyorduk Ahmet Kaya'yı. Dinleme dediler, dinledik. Sesini kıs, kimse duymasın dediler daha çok açtık. Şimdi mi aklınıza geldi Ahmet Kaya? Taşladığınız, sürgün ettiğiniz adam şimdi mi kıymete bindi? Şimdi mi hatırladınız siz kardeşliği? Biz hep kardeştik Recep efendi. Biz hep birdik, biriz. 37 yıldır sürgün olan Şivan Perwer'i getirmek mi kardeşlikti? Barzani'ye biji Kürdi, biji Türki dedirtmek mi kardeşlik? Seçimlerden sonra göreceğiz, kim kardeş, kim kime sahip çıkıyor, kim kimin hakkını koruyor, kim kimin hakkını gasp ediyor. Yok böyle bir dünya, oscarlık bir senaryo, neyse. Medeni Kürt diye sesini çıkarmayanlar da kardeşlik demesin, annesinin sesine kulak vermeyenler de demesin kardeşlik diye. Esma'ya ağlamak değil kardeşlik. Katilsiniz.

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.