Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Kalemim paramparça yazmaya korkuyor.
Yazarsam birşeyler canlanacaktı.
Sessizliğini bozup haykırışlara devam edicekti.
Korkuyor ve Yazamıyordu.
Kelimeler sayfada dans edercesine beni yaz diye haykırıyolardı sanki..
Yazıp yazıp karalamak lazım bazen.
Silemiyorsan karalayacaksın diye bir söz var ya o misal işte.
Parmakların birbirine yapışmış.Yazma yeter diyor.
Kalem ağlıyor birinden birini seç yoruldum diye.
Sokak sokak gezip gecelerin verdiği o duygu yoğunluğuyla,
Elinde bir sigara,kalbinde bir sancı,kalemde bir haykırış vardı.
Nedensiz ve keşkelerin çoğalmış olduğu bi andı o an.
Sonbaharda yapraklar dökülürken,
O'ndada duygular dökülüyordu artık.
Kaçsa bir türlü,kalda bir türlü..
Bir anneye hasret,
Bir babaya hasret,
Bir sevgiye hasret olan kalpler var ya,
Onlardan biriydi işte ondaki kalp.
Arkasına bakmaya korkmuyordu.
Çünlü Arkada bırakacak kimsesi yoktu.
Bir aşk-ı vardı..
Oda kayboldu.Duyguları intihar ederken dur diyemiyordu işte.
Sevmenin acısını yaşamak bu olsa gerek.
Aşk işte herşeyden vazgeçmek..
Vaz geçti ve yalnız kaldı.
Tek doğru yaptığı şey,en büyük hatası olmuştu.
Sigaradan Başka Kimi vardı ki artık ..