Çevrimdışı

Mater dolorosa («acılı ana» anlamında lat. kelimeler), Çarmıh’ın dibinde duran Meryem.
Mater dolorosa («acılı ana» anlamında lat. kelimeler), Çarmıh’ın dibinde duran Meryem. Meryem’in, İsa çarmıha gerildiği sıradaki üzüntüsü, V ve VI. yy.lardan itibaren hıristiyan sanat eserlerinde sık sık ele alınmıştır (British museum’daki fildişi heykeller; Roma’da Santa Sabina kilisesinin ahşap kapıları). Aynı tema VIII. yy.da Roma’da Santa Maria Antica’daki bir freskte de görülür.
Bu sahnelerde, Meryem çarmıhın dibinde baygın, Aziz Yuhanna’nın kollarında görülür: Giotto (Padova’da Arena); Duccio (Siena katedrali), Heures de Rohan minyatürleri (Fransız Milli kütüphanesi) Pisa vaftizevinde Pisano’nun heykeli; bazen de dizlerinin üstünde oğlunun cansız vücudunu taşırken tasvir edilmiştir.
Bu konu X. yy.da genelleşerek «Yedi Acılar Meryemi» tema’sı haline geldi, önceleri Yedi Acı (Simon’un kehaneti; Mısır’a kaçış; tapınakta çocuğun kaybolması, taşınması, çarmıha gerilişi, çarmıhtan indirilişi, mezara konuşu) yedi kılıçla temsil ediliyordu (Brienne’in vitrayı, Van Dyck’in bir tablosu); sonraları ise, çarmıhın dibinde oturmuş Meryem’i çevreleyen madalyonlarla gösterildi (Quinten Matsys [Brüksel], V. Van Orley [Besançon], Pourbus [Brugge] ve Guardi’nin [Viyana] tabloları; Juan de Juni’nin heykeli [La V ir gen De Los Cuchillos, Valladolid]). Bir İspanyol teması olan Soledad (inzivaya çekilmiş Meryem), Yedi Acılar Meryemi’ne yaklaştırılabilir (Hemandez’in bir heykeli, Valladolid).
Aynı temaya Fransa’da da rastlanır (Germain Pilon’un Meryem’i, Louvre ve Saint-Paul-Saint-Louis kilisesi). Ayrıca, acı çeken Meryem figürleri arasında daha başka eserler de anılmaya değer. Bunlar, Mostaert (Brugge), il Guido (Berlin, Roma, Milano, Borgo), I.. Cranach (Viyana), C. Dolci (Viyana), F. Solimena (Dresden) ve L. Cambiaso’nun (Cenova) Mater Dolorosa’landu.
Alıntı