| Bir çizgisi olmalı insanın!
Bir çizgisi olmalı insanın!
Dümdüz ve gideceği yeri bilen azmi olmalı bir de… Eğri yolların sapa
ve engebeli olduğunu kestirebilmeli. İradesi ve direnci olmalı; doğru
bildiğinden ve herkesçe kabul görmüş doğrulardan şaşmayacak.
Sözüne özüne güven duyulmalı her mecliste… İki kişiye söylediği sözün
tutarsızlığında “Yalancı!” damgasını hayatının sonuna kadar taşıyacağını,
gözlerinde mühür olarak kalacağını bilebilmeli…
Bir yüreği olmalı insanın!
“Aşk” ile “Sevgi”yi birbirinden ayırt edebilen. Aşkını bir kişiye verirken,
kucak açabilmeli sevdiklerine. İki kutsal değeri ayakaltına düşürmemeli,
kıymetini bilmeli her daim… Enstantane bir maceraysa yaşanan; küçük
bir dikkatsizlikte, çiviyi tutan eline bir gün çekici vuracağını unutmamalı.
Canı yanan sadece parmağın sahibi olmaz mı? Mekanik oyuncak sanıp,
oynamamalı insan ruhlarıyla…
Bir duruşu olmalı insanın!
Sokak lambaları gibi dimdik, ışık vermeli dibine ve etrafına. Yine de
ödün vermemeli mum misali kendinden. “Gurur” sözcüğünü “Onur” ile
değiştirmeli lügatinden. Eğer kuralları hiçe sayıp kuralsız yaşamaksa idol,
bir onurunu bir de şapkasını yanından ayırmamalı… Koltuğunun altına
onurunu, başına şapkasını alıp “Eyvallah” diyebilmeli…
Alıntı
|