Çevrimdışı

Bir yoksunluk krizi gibiydi önce;
Duyduğum tüm şarkılarda beklenti içine girmek gibi.
Suya hasret ceylanmışçasına
Sapsade ama beklenmedik şekilde...
Uzak, yabancı, bilinmedik ama kırk yıllık aşıklar gibi...
Kaybedilecek hiçbir şeyim olmamacasına
Küçücük yüreğimden başka.
Perdeler açıldı sonra.
Önce boşluk, sonra ses, sonra...
Sonra nefes...
Sonra bir sebep oldun bana!
Dudaklarım adını sayıkladı gecelerce,
Sessizlik senden daha çok durdu yanımda.
Dinlemedim, hataya sürüklenirsin deseler de.
Bekledim, ellerimi tutacağın o gün gelecek diye.
Yakarcasına.
Yakarcasına gamzene duyduğum özlem.
Vururcasına yüreğime gözlerinin rengi.
Sitem...
Değil ki bu, sitem.
Yakarış, bir dua, yalvarış, bir rüya.
Sevdiğimi yüzüne söyleyememenin hissizliği.
Duyguların dokunuşu yalnızca.
Eller yok, gözler yok, koku yok, ten yok.
Sesimi duyurabilir; aşk diye haykırabilirim.
Özlemle dans edebilir, rüyalarıma hükmedebilirim.
Ama sadece bu!
Ne biraz gerisi ne de bir adım ötesi.
Yokluk ah işte bir de bu duygu.
O beni daha mı çok sevdi dersin?
Ne çıkar?
Şimdi gel.
Gel ve perdeler indirilsin.

(Smyy G.)