Çevrimdışı

Bir Cuma günü idi Eshab-ı Kiram Resûlüllah'ın Mescidinde oturmuş konuşuyorlardı İbni Abbas (RA) bir ara:

— Allah'a imandan sonra en efdal amel hacılara su dağıtmaktır, dedi

Bunu duyan Şeybe radıyallahü anh ise, imandan sonra en hayırlı amelin Mescid-i Haram'ı tamir etmek olduğunu söyledi İki kişinin aralarında hayırlı amelin hangisi olduğu mevzuunda tartıştıklarını gören Hazreti Ali ise:

— En hayırlı amel ikinizin de söylediği değil, imandan sonra en faziletli iş Allah yolunda cihattır, buyurdu

Üç kişinin aralarında bu mevzuda birbirlerini tutmayan sözler söylediklerini duyan Hazreti Ömer ise:

— Resûlüllah'ın minberi yanında böyle yüksek sesle konuşmayınız! Namazdan sonra bu saydıklarınızın hangisinin efdal olduğunu Resülüllah'a soracağım dedi Böylece üç sahabi arasındaki münazara da o an için sona erdi

Namazdan sonra Peygamber Efendimize hangi amelin daha efdal olduğu sorulduğunda şu ayet-i celile nazil oldu:

— İman edip, Allah için cihat edenlerin hizmetini, Hacilara su dağıtmak, Mescid-i Haram-ı ta'mir etmekle bir mi tutuyorsunuz? Bunlar müsavi olamazlar Allah için cihat etmeyen zalim kavme Allah hidayet etmez (Tevbe Suresi, ayet: 19)