Osmanlı İmparatorluğunda şeri vergilerin yanında yer alan ikinci büyük vergi kategorisidir.

Örfi vergiler başlıca mali bunalım dönemlerinde ortaya çıkmış daha sonra sürekli bir kamu geliri halini almıştır. Bu vergiler ikiye ayrılır. Bunlardan birincisi tekâlif-i adive, ikincisi tekâlif-i şakka'dır. Tekâlif-i adiye şeri bakımdan alınması uygun görülen örfi vergilerdir.

İkinci gruba girenler ise yasal olarak alınması uygun görülmeyen vergilerdir. Bu tür örfi vergilere çok nadir olarak rastlanmış, hatta bazı yazarlara göre bunlar bir benzetmeden öteye geçmemiştir.

İlk örfi vergi II. Beyazid'in son yıllarda 1499-1500 yıllarındaki yer sarsıntısı dolayısıyla alınan Hudus-u Avarız'dır. Örfi vergiler tevzii olarak alınır ve yılda iki defa tahsil edilirdi.

Gerektiğinde aralık tevzii adı altında üçüncü ve dördüncü tevzi yapılırdı. Düzenlenen tevzi defterleri şeriye mahkemeleri siciline kaydedilirdi. Örfi vergilerin sayısı zamanla artarak 97'ye ulaşmıştır.

Başlıcaları şunlardır:

İmdadiye-i seferiye, İmdadiye-i hazariye, Kürekçiyan avarızı, Ferman harcı, İane-i hükkamiye, Baç ve Müniriye resimleri, Semerat.