Osm. İmp. kurulduğundan bu yüzyıla kadar dış politikasında hep kendi kendine yeterlilik politikası izlemekte idi.Selim III tahta çıktığı vakit devlet Avusturya ve Rusya ile mücadele halindeydi ve halk genç padişah ile her şeyin daha iyi olacağına inanmaktaydı. Bu savaşlar sırasında düşmanların düşmanları olan İsveç ve Prusya ile ittifak imzalanmıştır. Bu bir dönüm noktasıdır çünkü kafir olarak adlandırılan Avrupa devletleri ile ittifak yapmak caiz değildir. Osm. imp. tarihinde ilk kez karşılıklı taahhütlere dayanan bir ittifak usulünü kabul etmiştir. Selim III ıslahat fikirlerini hayata geçirmek için mağlup padişah olmayı göze almış ve Avusturya – Rusya ile sulh yapmıştır.
Napolyon’un Mısır Seferi de Osm. Devleti’nin çalışmalarında yeni bir dönem açmıştır. Çünkü Rusya ile ittifak yapılmış, İngiltere de katılınca müttefik olmuşlardır. Bu olaylar ile Osm. Devleti’nin siyasette Avrupa yöntemlerinin benimsendiğini görürüz. Bu siyaset Osmanlı Devleti’nin güvenliğini diğer devletler olmadan sağlayamayacağını göstermesi açısından önemlidir. Ancak bu politika da Osm. İmp.’nu yıkılmaktan kurtaramayacaktır.