Osmanlı Devleti’nde yabancı elçilere ihtiyaç ve masraflarının karşılamaları için tayın adı verilen para, eşya, yiyecek verilirdi. Bu bir gelenek halini almıştı. Tayın ikram ve iltifat sayılabilirdi. Ancak yabancı devletler bunu bir zorunlulukmuş gibi görerek eksik tayın konusunda sorun çıkartmaktaydılar. Selim III diplomatik alanda ıslahat yaparken Avrupa ‘da böyle bir adetin olmadığını görünce tayın bedelini kaldırmıştı. Bu şekilde hem hazineden gereksiz para çıkmamış hem de Avrupa Devletler Hukuku’na uyum sağlanmıştı.