Vakti zamanında bir vilayette eşraftan birinin damadı bir bayram günü herkesten evvel el öpmeye gelmiş. Kayınpedri yanına oturnuş. Fakat ayan ve sair zevat tebrik için birer sökün etmeye başlamışlar. Her yeni zat geldikçe:
- Hoşgeldin, şöyle buyur.
Der ve damadına da:
- Sen biraz aşağıya çekil ağa otursun, emrini verirmiş.
İş o hale gelmişki oturacak bir kişilik yer kalmamış. Bunun üzerine damat bir hareket yaparak dışarı çıkmak arzusunu göstermiş. Kayınpeder sormuş:
- Gidiyor musun?
- Ne yapalım efendim, işimiz bir hoşgeldine kalmış, demiş.