Çevrimdışı

Akşamın ışıkları vurur parmaklarıma
Güneş batarken
Amcaların gölgesi çıkmıyor rüyalarımdan
Kabus bu dünya

Duvarlar hep duvarlar
Sıkıştım annemin rahminde
İnsanlar bu insanlar
Öyle uzak öyle yabancı

Düşünürüm insanları,küçücük beyinler
Mutlu olmaya yeter
Vuruyor insancıklar vuruyor insanları
Bu şarkı söylenirken

Şehirler hep şehirler
Aynı hepsi aynı mezar
Yaşamlar bu yaşamlar
Öyle kısa öyle acı

Seni kendimden çaldım
Tek başıma kaldım
Yalnızlıktan utandım ben
Adımlarımı sattım

Yarınlarımı attım
Sana varamadım ben.