Çevrimdışı

Uykusuz bir gecenin buruk sabahındayım yine.
Öncesi ve sonrası gibi sensizliğin dibindeyim.
Karanlık korkutmuyor, soğut üşütmüyor.
Alıştım senden arta kalmayanlarla yaşamaya.
Alıştım yokluğunun imtihanında hep sınıfta kalmaya.
Alıştım alışmak zorunda olduklarıma hatta alışmak zorunda olacaklarıma.
Ve bıraktım artık ardından beklemeyi, ümit etmeyi, ümitsizliği bile bıraktım.
Seni bıraktım, senden gelecek iyi veya kötü herşeyide seninle birlikte bıraktım.
Sana uzanan ellerimi sensiz bıraktım.
Sana koşan adımlarımı yolsuz bıraktım.
Sana ağlarken ıslanan kirpiklerimi susuz bıraktım.
Sana adarken geleceğimi günsüz bıraktım.
Sana yanarken yüreğimi cansız bıraktım.
Seninle birlikte beni bıraktım,
Seninle birlikte tüm hayallerimi kimsesiz bıraktım.
Nisanda yağmuru bıraktım, haziranda çiçekleri,
Temmuzda ağustos böceklerini dinlemeyi bıraktım.
Eylülde yazdığın tüm sözleri okumayı
Ekimde heyecanımı bıraktım.
Ve kasımda başkayken aşk, ben seni bıraktım.
Aşkı bıraktım, aşka adanmış tüm sözleri
Hatta o sözleri oluştururken bir araya gelen tüm harfleride bıraktım.
Sevilmiyorsun artık; ben seni sevmeyi bıraktım.
Sana adanan onlarca yola, ben seni bensiz bıraktım.
Ve en çokta sensiz bıraktım.
Sen değilde seni siz bıraktım.
Hoşçakal eksik yanım.
Hoşçakal yarım yanım.
Hoşçakal tamamlanamayacak olanım...

Ebru Hancıoğlu~