Merhaba diğer yarım ;
Sesin sesime değdiğinde ,
gecenin Aşka ayrılan penceresinden gizlice,
adın karıştı adıma .
Ressam oldum Ben, sana anlatmadım tabi.
Sürpriz olsun istedim.
Gelirsen bir gün, gör şaheserlerimi, şaşır istedim. ...
Cam buğusu ressamı oldum ben, duydun mu hiç ?
Adını değişik şekillerde yazıyorum buğulu camlara.
Dikey, yatay, italik.
Bazen bir kalp içinde, bazen adımın yanında,
hatta ve hatta gözbebeklerine baş harflerimizi yazıyorum.
Bütün bunlardan haberin yok, biliyorum.
Söylemiyorum sana bilerek.
Hisset istiyorum.
Başaramadığın şu hissetmek var ya, ondan.
Bu şehirde senden sonra çok değiştim ben.
Hiçbir şeyde sen yoktun önceleri,
fakat her şeye seni inşa ettim
tırnaklarımla, parmaklarımla, kalemimle.
Var ettim seni yeni baştan anlıyor musun ?
Gözlerini çiziyorum,
Yazdığım şiiri bakarak okuyorum ta içine.
Çekmiyor gözlerin , gözlerimden kendini.
Sus demiyor şiirin orta yerinde.
Bitinceye dek ayırmıyorsun gözlerini gözlerimden.
Tuhaf değil mi ?
Sende bulamadığımı
camdaki Sende buldum Ben.
Kendi eserimde buldum,
Seni orda buldum ben.
Gidiyorum demiyor biliyor musun ?
Bitti demiyor,
konuşmuyor vedaya dair bir tek cümle...
Anlayabiliyor musun beni bilmiyorum.
Şimdi ‘ geliyorum ‘ desen
Gelme! diyeceğim sana.
Gelme !!
Ben böyle mutluyum.
Sendeyim işte.
Seninleyim.
Artık seni sevebilmem için sana ihtiyacım yok.
Seni yaşatabilmek için
böyle her gün yeniden,
Benim olarak, bana ait olarak , Kendime ihtiyacım var sadece.
Kırılmadın umarım bana. Bu satırlar , bir Aşk yanılgısı sonrası okunacak yüreğine , kendin tarafından. Hem de satırı satırına.
Aynen benim gibi yap olur mu ?
Böylesi en iyisi..
Kırıcı olmuyorsun veya kırılmıyorsun.
Kaybetmiyorsun ,
Ağlamıyorsun...
Olcay Derecik