Bir şiire sığmaz benim sevdam

Demiş miydim?

Demiştim bir şiirimde…

Aşka sevdalıyım ben

Ve dostluğa

Ve insanlığa

Bunlarla taçlanmış mavi bir dünyaya sonra

Herkes kadar akıllıyım ve zeki

Herkes kadar tutkunum yaşamaya

Herkes kadar detaycı

Ve hatta

Herkes kadar kinci

Ama

Ne kimsenin aklından şüphe ettim

Ne de dostlarımdan

Yürek taşımaya adadım kendimi

El uzatan,ışık tutanların yüreğini

Bu yüzden belim büküktür

Bu yüzden fukarayım

Ama yüreğim de büyüktür

Ne beyazda bir kara

Ne de yaşanmış kör bir sevdayım

Kimseyle kavgam olmadı hayatta

Kendimden başka

Kendimden alacaklı

Kendime borçluyum daima

Bir de başımı kaldırdığımda göremediğim

Ama varlığına hep inandığıma