Her zaman yolunda gitmez her şey…
Bitmesin istediğin şeyler biter, gitmesini istemediklerin gider… “Gitme” diyesin gelir ama susarsın, çünkü çoktan kararını vermiştir.
Gitme desen de gider…
Hiç uyumadan sabahladığın gecelerin olur, ağlamaktan gözlerinin şiştiği gecelerdir onlar. Onu en çok özlediğin, aramasını en çok beklediğin, ona en çok ihtiyacın olan gecelerdir. Ama o ne arar, ne sorar, ne de özler…
Kırık bir kalple onu sevmeye devam edersin…
İçinden bir şeyler kopar zamanla. Önce aramasını beklemeyi bırakırsın, sonra numarasını silersin, sonra onu takip etmeyi… Ortak arkadaşlarınızla daha az görüşürsün; çünkü ondan bahserderler, acırsın… Ortak şarkılarınızı bir daha dinleyemezsin; çünkü onu hatırlatır, acırsın…
Her şeye rağmen acıması da güzel. Çünkü en derin acılara acıya acıya alışırsın…
Sonra ondan nefret etmek için milyonlarca nedenin olur.
Ama bazen o kadar çok özlersin ki onu; sana yaptığı, sana yaşattığı her şeyi unutmuş gibi, hiçbir şey olmamış gibi, çoktan affetmiş gibi…
İşte aşk “o”…