Konuyu görünce aklıma, platon'un idealar dünyasındaki yansıması aklıma geldi bir an.
Karşılıksız bir sevgi insanın özgüvenin yıkılmasına sebebiyet verebilir ve psikolojik çöküntülerle baş gösterebilir. Ben şuna inanıyorum şahsen, insan biriyle bir şeyler paylaşmadıkça ona aşık olamaz, ancak kendini kandırır, içinde büyüttükçe büyütür. Düşlerine işkence etmekten başka bir işe yaramaz. Yani mutlu olmak isteyen bir insanın yapabileceği akıl kârı bir iş değil.
Açıkcası; bu platonik aşk olgusu benim gözümde nekrofili'den öteye de geçmiyor. Haykırsan duymazlar, söylesen anlamazlar, eee bu tümcelerle yaşamak yerine seni seveni seveceksin -ki hem değerin bilinsin hem de sevdiğinin vermiş olduğu kıymetle kendini mutlu edesin/edebilesin.
Adamın birisi ne demiş? "ben güzele güzel demem güzel benim olmadıkça"
Saklayın gençler sözü; ''ve diyeceğim o ki aşk güzel şey, vaktinde, ve doğru insanla geldiği sürece.'' ... / Ahmet Telli.
En saf, en doğal duygularınızla bu platonik aşk'lara düşerek kendinizi harap etmeyin.
Söylemesi kolay biliyorum ama, bile bile de lades dememek lazım be kardeşim.