Penceremin önünde duruyor resmin
Resminin sağında saat, solunda saatli maarif takvimi var
Koca bir evde tek başına
Masamın üstü darmadağın
Daktilomun tuşlarında
Bitmeyen bir aşkın hikayesi
Yarım kalmış bir sevda şiiri
İkisini de bitiremedim bir türlü
Çünkü seni yazdıkça içim acıyor
Başkalarını yazmak istiyorum ara sıra
Ama senden başkasını yazmak gelmiyor içimden
Neye nereye baksam sen varsın ya
Yüreğimde yalnız sen varsın ya
Penceremin önünde duruyor resmin
Resminin sağında saat, solunda saatli maarif takvimi var
İnan geçmiyor zaman sensiz
Hiçbir şey değişmedi sen gideli
Ayrılığın ilk günü gibi her şey
Önceleri saniyeleri sonra dakikaları saydım
Dakikalar bitti saatleri günleri saydım
Günler bitti haftaları ayları saydım
Aylar bitti bitanem yılları saydım
Yıllar geçti aradan
bakıyorum resmine hiç değişmedin
Aynaya bakarken yaşlandığımı
sensizliğimi görmekten korkuyorum
Zamanı saymak neyse de,
ömrümün tükendiğini görüyorum
Saçlarım ağarıp dökülürken,
ne sensizliğe çare buldum ne akıp giden zamana
Zamanı, sensiz zamanları saydım
Yaşadıklarımız dün gibide
Ya yaşayamadıklarımız
Zaman her şeyi ilacı dediler ama
Reçetesini yazan çıkmadı
Ayrılığın iyisi güzeli ne zaman olmalı
Sensizlikten öncemi yoksa sonramı
Kimseler bişi demedi
Sen gidince buldum bitanem
Sensizlik seni tanımadan önce güzelmiş
Ve ben sensizliğe çare diye
Saydım durdum sensiz zamanları
Sensiz zamanlarda
Ne saat çalışmaktan
Ne takvim tükenmekten yoruldu
Ne de ben zamanı saymaktan
Ama bi tanem, benim yaşlı yüreğim
Seni özlemekten yoruldu