Bugün sonbaharla yaprakları sararmış ve veda dansı ederek yer çekimine yenik düşen yapraklarıyla kışa hazırlanan çınar ağaçlarını izleyerek günüme başladım.. Üşüdüm de aslında zaman zaman.. Hatta @
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] ve @
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] dostlarım aklıma geldi, sanal da olsa onlar benim için bir dost. Kuzineli sobanın üzerindeki kestanelerin kokusunu ciğerlerime çekerek.. Ah dedim ki burada olsalar da bir sohbet etseydik..
Evet olayın düşündüm de, kısmına geliyorum yukarıda belirtmiş olduğum ortamda..
İnsanlara karşı; yapım gereği sessiz ve sakin yaşayan biri olmam, sanki tüm insanlık için bana istedikleri gibi davranabileceği sanrısı doğuruyor. Kusura bakmayın ama bu lümpen oluşunuza en azından bana karşı; izin vermem. Bencil, düşüncesiz insanlara ihtiyacım yok.
İnsanların bazı duyguları, matematik formülü gibi sanki ya da grammer formülü ama değişkeni çok fazla. Ya da sınırları çok geniş... Sanırım bu kadar geniş olamayışımız kaybedişimiz(!)
İyi niyetli insanlara bu kadar tezat olmayın..