| Aşkımın ıslak şehri - osman Özdemir
Nemli bir Antalya gecesinin,*
Yat limanı çıkmazında,*
Seninle yürüdüğüm yerdeyim şimdi.*
Her şey güzel,*
Kadınlar bir içim su belki.*
Bilinmeyen bir gerçek,*
Beni sensiz, boğuyor sanki.
Her yaz mevsiminde olduğu gibi,*
Sere serpe bir insan yığını Antalya.*
Bana seni hatırlatıyor,*
Seni anlatıyor bu marina.*
Sahip olamıyorum aklıma,*
Birileri anlatsın bunu bana.*
Ne kelama sığıyor olanlar,*
Nede aşkın kitabına.
Bak…*
Bizim şarkımız çalıyor limanda,*
Sen nerdesin sincabım.*
Nerdesin?*
Hadi söyle,*
Bana "doğru cevap" der misin?*
Uzaktan da olsa,*
Öpmeme izin verir misin?*
Anla ki bu sevda seni,*
Yazıldığı yerde bekliyor, gelir misin?
İlkbahar mevsiminin ilk ayıydı,*
Duyguların çözüldüğü gün.*
Gece serin…*
Gece senin…*
Gece benimdi…*
Ne vardı bunda söyle yalan dünya,*
Kimse değildi oysa umurumda.*
Şimdi yalnızlık…*
Şimdi sensizlik…*
Kader miydi bilinmez Antalya.
Bir tenezzüh teknesinden kıyıya vuran,*
dalgalarla ıslandım.*
İşte bu gece ben,*
Kimsenin anlamadığı bu sevgiye,*
Hiç kimseye, hiçbir şeye,*
fütursuzca ağladım.*
Seni unutamayacağımı…*
bugün…*
son kez anladım! |