Çevrimiçi

Mühürlediğim yerden açıyorum suskunluğumu…*
Dudağımda,suskunluğumun bir izi…*
Yüzümün bir yarısı suskunluğum kadar karanlık.*
Çatlak duvarlardan içeriye sızan ölüm sesleri…*
Bir hasta iniltisinde sıkışıp kalan zaman…*
İçimde; kargaşa,derin bi kalabalık,gerilim yüklü ağrılar…*
Kesilmiyor içimdeki "Sen" gürültüleri…*
Birbiri ardına kavuşamayan özlemler biriktirdim ceplerime.
Soğuk duvarlar gibi kuru,nefessiz…*
Her birinin tek ilhamı "Sen"…*
İçimdeki cinnete yenik düşüp; aşk yüklü fırtnamda,*
yelkeni "Sen" olan gemiyi martı eşliğinde batırdım.*
Bir cinayete kurban giden sen değil, senden yana kopan fırtınalarım oldu.*
Umutlarım gece nöbetini,umutsuzluğuma devretti çoktan.*
Vuslat karanlığı içimden yana; suskun!*
Sen bilmezsin oysa!*
Susmak; konuşmaktan yana daha çok can yakar.*
Kulaklarını tırmalar derin sessizlik.*
İçinde patlatırsın çığlıklarını; duyan olmaz.*
Önce içinden başlarsın ölmeye…*
Her aşk,kendi acısını kendi demler.*
Acı; ne kadar şiddetli olursa içinde,*
aşkta demlendiği acılarla buharlaşır,*
yok olur zamansız…*
Sevdalı yanım uzak dur!*
Pusunu,onsuzluktan yana kur!…*
Yoksa bir intihar daha yaşanacak gözlerimde…*
Tavandan sızan beş parasız bir geçmişin acıları,üzerime damlar.*
Hücremdeki karanlıkta,bir çığlık daha duyulur mu bu sessizlikte?*
Yorgun bedenim,kalabalık nefeslerde…*
Damarlarımdan akan usul usul hiçsizlik!*
Ne söylesem küfür gibi,anlamsız!*
Konuşmayı unutan dilimle sana varmak,aptallık…*
Sen; iki tarafı bir bilinmeyenli acı,*
ben yüreğinde benliğimi kanatan şizofrenik bir acı…*
Bu aşkın denklemi çözülmez be sevgili…*
Her kayboluşumuz bir eşitsizlik,*
her varoluşumuz bir yok oluş oysaki…*
Ben; varlığını "hiçsizliğimle" çarptım.*
Hiçsizliğim sıfırken beni, on kat kanattın…*
Şimdi söyle ; bu aşk denkleminde :*
"Cümlelerine sığdıracak kadar,bir Özne’lik yerim" yokmu?*
Bu yüzdendir ki, bakış açımı değiştirdim.*
Artık hayata "Senli" taraflardan bakmıyorum…*
Nefretim,senden yana ikiye bölünüyor.*
Her bir nefretim,baş harfini sana satar.*
İçinde ben uyaksız kalırım.*
Bir yüklem alırsın gözlerimden,ben Haliç’e kendimi ;*
"Özne"siz asarım!…