Çevrimdışı

şağıdaki düşünceler, sadece halk arasında cinler hakkındaki inançlardır. Birçoğu, gerçeklik belirtmez...

Bir şeye rast gelmiş, cin çarpmış veya korkmuş kimseler bir hocaya veya nefesi geçen bir kimseye götürülür okutulur, su içirilir veya okunup-üflenir.
Cin çarpanları Melek Çeviren'e götürürler. Üsküreye su konur. İçine taşı koyar, üç kere çevirirler. Okunan bu suyu korkana içirirler; iyi gelir.
Periler ve cinler eşikten geçtiği için eşikte durulmaz.
Gece türkü söylenince cin çarpar.
Aniden birini korkutunca cin çarpar.

Ateş közüne su serpilirse cin çarpar.
Karanlık yerlerde gezince cin çarpar.
Soğanın kabuğu cinlerin parasıdır.
Merdiven altları cinlerin evidir, oturulmaz.
Akşam veya sabah, besmelesiz sıcak su dökülmez; cin çarpar.
Ulu (büyük) ağaçlarının altında oturulmaz, buraların cinlerin evi olduğuna inanılır.
Ağaç diplerinde taharet olunursa, dışarı sıcak su serpilirse, banyoya besmelesiz girilirse cin-peri çarpar.
Cinin varlığı Kurân-ı Kerim'le sabittir. Onlar da insan gibi yer-içerler. Korunmak için besmele çekilmelidir.
Al karısı veya cin aynı şeydir.
Gece vakti taş diplerine, gül bahçelerine su dökülürse cin çarpar!
Akşam ezanı okunduktan sonra yerler mühürlenir, dışarı çıkılmaz; cin çarpar.