Hani bir çocuğun sımsıkı sarılıp
bir bebeği öpüp koklaması var ya
O’sun işte sen
seni ben nasıl sevmem

kimileri gövde sanıp karanlığı
darmadağın sığınırken içine
sen aralayıp gözyaşlarını
gülüşünü serpiyorsun üstlerine

vakitsiz birer ölüm sanki geceler
bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına
ve hiç de dönüp soran olmuyor
eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha
bildik bir nehrin sularına kendini bırakıp da
gidilecek başka denizler arıyorsun ya
O’sun işte sen
Seni ben nasıl sevmem