Günce – Devrim Tülay
Bugün senin dergahına geldim, derman aradım,*
her dokunuşta kabuk atan yaralarıma.*
Ah günce…nerden başlamalı bilmem ki… “
Çeyrek asrı geçkin bir yoldan geldim.*
Çıkımda çocukluğumun gökkuşağı şenliği,*
Gençliğimin özgürlük türküleri,*
Mavi bir başlangıcın bulutlu halleri,*
İki melek müjdesi, ömrümün en güzel neşesi.*
Ve…*
Yitirilmiş hazinemden kalma kırıntılar,*
Hiç açılmamış bir mektupla sendeyim işte…*
Sırdaşım, yoldaşım olur musun günce
Bedevi cesaretinde daldım sonsuza.*
Sahra da kayboldum,*
Çölün kızgınlığında piştim,*
Yandım*
Nar oldum.*
Serap değildi aradığım asla,*
An da saklı hayal değil…*
Ayak izinde bir ben buldum,*
Var oldum, varlığında yok oldum,*
DeM oldum.*
Bilir misin günce?*
Ben ilk kez ben-i buldum.*
Leyla nın sırrıyla haşroldum, sırrında kayboldum.*
Bir ben bildim benden içre, büyüdüm dağ oldum.
Şimdi yollara bölünür ruhum günce…*
Çıkmazlar da sıkışır çaresiz.*
Her gece karanlığına bir can düşer faili meçhul,*
Gün doğumunda yeniden can bulur.*
Hayat dedikleri nedir günce?*
Zamanı çekiyorum tesbih misali.*
Sona yürürken ağır adım,*
Manasını yitirmiş sözcükler dilimde.*
Araç amaç olmuş, yüreğin masumiyeti bozgunda.
Şimdi son söz, hesap vakti günce…*
Söyle Sultan’a vefa bu mu sence?
Devrim Tülay |