Yaralı Mektup – Devrim Tülay
Bir mektubum olsun istedim sevgili*
Bilsem de sana hiç ulaşamayacağını*
Adressiz, pulsuz yollayacağım*
Her zamanki gibi, senli hatıraların arasına.
Ben bu mektubu yazarken*
Emanetini teslim ediyor güneş*
Geceye can veren ay/a*
Her gün batımında selam yolluyorum*
Sen kendi dünyanda, benden çok uzakta.
Dolaştık bu gün kırlarda, yine seninle*
Yüzümde tebessüm, gönlümde coşku*
Yalınayak yürüdüm,batan dikene aldırmadan*
Sen yalın seversin diye…*
Yarıştım gölgemle, seninle yarışır gibi*
Nefesim ve yüreğim yetesiye.
Canımda saklıyorum seni*
Bir annenin yavrusunu taşıdığı gibi*
Dokunuyorum kalbime buz kesen ellerimle*
Nefesim kuruyor, yanıyorum*
İç çekişini duyuyorum*
Müebbet yemiş mahkum çaresizliğinde.
Sana bu mektubu,*
Nisan yağmurunda ıslanmış öksüz edasıyla,*
Eylül hüznüyle yoğrulmuş kederli aşkla*
Avuçlarında ölmüş bir serçe mateminde*
Ve…*
Kanayan kalbimin al mürekkebiyle yazıyorum.
Kesişmeyen yollara ekiyorum hasreti*
Gücün varsa sarıl doyasıya*
Bekleyeceğim seni sevgili*
Hiç bitmeyen bir mektubun satırlarında*
Ellerim uzanacak sana çok uzaklardan*
Hiç görmesen, tutamasan da
Ve bir gün sevgili*
Okursan bu yaralı mektubu*
Bil ki aslı kalbime yazılı*
Her gün batımında yollarım*
Sen hiç bilmesen, duymasan da.
Devrim Tülay |