Beni Öldü Bil – Cumhur KARACA*
Bir gün gözlerinde bir iz görürsem*
Sana bakan gözlerden*
Yanağında bir busenin noktasını görürsem*
Beni öldü bil.
Ellerini başka bir el tuttuğunda*
Umutların yıkılıp, kırıldığında*
Gönlün, başka bir aşka kanat çırptığında*
Öldür yüreğinde beni ya da öldü bil.
Dudakların başka bir isim anarsa*
Gözlerinde bensizliğin ışıltısı yanarsa*
Kahrolup, yüreğin derinden kanarsa*
Beni öldü bil sevda yelim.
Mahşerden bir ses çınlarsa kulağına*
Beni öldü bil!*
Gece uykunda bir buse konarsa dudağına*
Sessizce hıçkır ve busenin izini sil.
Baharda yapraklar dökülürse*
Yaz ortasında karlar önünü örters*
Bir gün ıssız bir yolda omuzuna birşey sürterse*
Beni öldü bil! Ya da içinde beni öldür.
Oooffff! Sevgili yar*
Ölürsem; beni sensizliğin kefeni ile*
Sensizlik çukuruna gömsünler!*
Çünkü ölüm*
Sensizliğin göğe kanatlı tırmanışıdır.
Cumhur KARACA |