Çevrimdışı

Ben böyle olmamalıydım.!*
İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma,*
İçime bir ateş düşmeliydi,*
Ayaklarımın feri kesilmeliydi,*
Kendimden geçmeliydim sonra,*
Adını sayıklamalıydım adımı unuttuğumda,*
Ama bunu kimse duymamalıydı,*
Seni mahşere kadar saklamalıydım…

Ben böyle olmamalıydım.!*
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur,*
Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa,*
Çalan her kapıya, “sensin” diye koşmalıydım…*
Gece yıldızlarını serpince göğe, seni görmek için uyumalıydım.*
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan, ben hep sana yormalıydım.*
Şarkılar kime söylenirse söylensin, sana diye dinlemeliydim.*
Türküler dolmalıydı odama.*
“Ben bir selvi boylu yardan ayrıldım” deyince bir ses, “selvi boylu yar” sen olmalıydın.*
“Kömür gözlüm, ateşine düşeli” senin için söylenmiş söz olmalıydı*
Ama bunu kimse bilmemeliydi.*
Seni mahşere kadar saklamalıydım..

Böyle olmamalıydım.!*
Kelimeler Taif’i taşıyınca kulaklarıma, daha yüzüme çarpmadan Taif rüzgarı,*
Taşların izi çıkmalıydı yüzümde.*
Uhud anılırken, dişlerime sızı düşmeliydi.*
Haremde bir ikindi vakti, kem gözler çevrilince sana,*
Ve vefasız eller uzanınca yakana,*
İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.*
Sen ötelere hazırlanırken, öteler senin için süslenirken,*
Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,*
Perdenin son kez kapanması gibi kapanmalıydı gözlerim.*
Sonra içime doğru gerilip, seni bize lutfedenin ismini haykırıp,*
“Allah ”(cc) deyip, düşmeliydim yere.*
Ama bunu kimse bilmemeliydi.*
Seni mahşere kadar saklamalıydım.

Ve mahşer günü, uzaktan seni seyretsem, sana yakın olmak için can atsam,*
Beni engelleseler, “sen kim, yakınlık kim” deseler,*
Ben ağlamaktan konuşamasam, gözlerini çevirsen bana,*
Benim cennetim bana bakan gözlerindir ve tebessüm etsen
Ama bunu kimse görmese, seni ebede kadar saklasam……

Dursun Ali ERZİNCANLI