| Yokluğunun Issızlığı – Züleyha Özbay BİLGİÇ*
Şafak yokluğunla sınıyor yine*
Gece ağrılı düşlerimden aldı nasibini*
Yıldızlar üşüdü ellerim zemheri*
Sevdanı yudumladım kıyılarıma vuran yüreğinden*
Oysa çoktan vazgeçmiştin canımdan can !*
Kurşunladın düşlerimi*
Sinemde hançerinin sızısı kaldı işte o an…
Ağladı Ekim*
Sam yeli savurdu hoyratça, yaprakları talan*
Yetim bir gönül taşıyorum şimdi*
Yitik şehrin yalnızlar sokağında*
Kaldırımlarında ıslaklığı gözlerimin*
Yalancı teselliler dökülüyor solgun dudaklarımdan*
Hissediyor musun?*
Cehennemsi bir sensizlikteyim şimdi…
Kederli yağmurlar yağıyor yoksulluğuma*
Hıçkırığıma karışıyor özlemin*
Yutkundukça daha bir acıtıyor yarama sızan bu zehir*
Nefesinin limanında bulsam yine kendimi*
İçsem denizinden*
Kansam yeniden masallara inanan bir çocuk gibi..*
Destansı bir sevda büyütsem gözlerinde
Hani bir bulut tutuşsa*
Bir alev üşüse kalbimizde*
Sen baharı getirsen çiçeklensen kapımda*
Sersen bin bir renkli umutları*
Uçurumun kıyısında bir gelincik olsam*
Uzatsan ellerini*
Say ki mecburi bir tutunuş benim ki*
Ellerin !*
Ellerin haziran kadar sıcak hüznüm kadar içli!
Omuzlarımda sensizliğin yükü.*
Yokluğun yüreğime vurgun gözlerime sağanak…*
Zaman geçtikçe katmerleniyor can sızım!*
Yoksun*
Issızım…
Züleyha Özbay BİLGİÇ
__________________
Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak.. |