Ey Kentin Sahipleri – Kübra YURTBAŞI
Siz ,ey kentin insanları*
Üzgünüm*
Vicdanınızı rahatsız ettiğim için*
Düşlerinize, pembe hülyalarınıza*
Bir karanlık gibi*
Çöktüğüm için*
Beni affedin…
Çok denedim*
Kalınca bir duvar örmeyi*
Sizle kendi arama*
Gözlerinizden kaçmak*
Uzağa en uzağa*
Küf kokan nefesim*
Sinmesin diye kentinize*
Çok denedim nefessiz yaşamayı
Ansızın gelince gözgöze*
Belki ıslatıverdim*
Gülbahçesi yanaklarınızı
Ey kentin sahipleri*
Üşüttüm belkide çok kere*
Sımsıcak gülüşlerinizi*
En kuytu yerde de dursa*
Dondurdu bakışlarınızı*
Amansız bir rüzgar sefilliğim
Bende isterdim, dostlarım olsun*
Konuştukça açılsın içimin sesi*
Gülmeyi,sevmeyi,sevilmeyi*
Bende isterdim baharda*
Aşk şarkısı söylemeyi
Birkere koyunca başını kaldırımlara*
Soğuktur artık fakir yüzünüz*
Isıtmaz artık güneş*
Yaşayan ölüsünüz..
Bilirim hakkım yok*
göğünüzü karatmaya*
Ey kentin sahipleri*
Sayarken adımlarınızı*
Yere ne kadar yakın*
Bana o kadar uzak
Sormadım hiç*
Niçin bakmıyorum yüzlerinize*
Umutlarınızı çalmamak için*
Ey kentin sahipleri*
Üzgünüm vicdanlarınızı*
Rahatsız ettiğim için..*
Kübra YURTBAŞI
__________________ Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak.. |